นางคณิกาชั้นสูงหรืออี้จีเป็นสิ่งที่อยู่คู่วัฒนธรรมจีนมานาน โดยซ่องโสเภณีแบบ Hi-End จะนำหญิงตระกูลดีที่โชคร้ายต้องตกต่ำ หรือสาวชาวบ้านสวยๆ ที่พ่อแม่ขาย มาฝึกปรือศิลปะมารยาท และมารยาการมัดใจชาย
อี้จีนี้จะต่างจากโสเภณีตลาดล่างตรงที่ขณะตลาดล่างขาย sex เป็นหลัก แต่อี้จีจะขายดนตรี ขายศิลปะ ขายการเป็นเพื่อนคุย ทำให้ผู้ชายรู้สึกฟินเหมือนมีโอกาสได้ตามจีบผู้หญิงสวยๆ ดีๆ ซึ่งในชีวิตจริงนั้นหายาก
ปกติแล้วอี้จีจะไม่ขายตัว หรือถึงขายก็แพงมาก ยากมาก แล้วแต่อารมณ์นาง ผู้ชายต้องแข่งกันมอบของขวัญ เพื่อเอาชนะใจนางให้ได้
ปกติซ่องใหญ่ๆ จะมีโสเภณีปกติเป็นหลัก แต่มีอี้จีสักคนสองคนไว้เป็นดาวประจำซ่อง ให้ผู้ชายมารุมจีบ
แน่นอนว่าอาชีพอี้จีมีอายุงานสั้น พอแก่ตัวผู้ชายก็เลิกตาม ดังนั้นอี้จีส่วนใหญ่ต้องหาทางแต่งงานกับผู้ร่ำรวยสักคนให้ได้ก่อนแก่ หรือมิฉะนั้นก็ต้องลดเลเวลไปเป็น Low-End
ความที่อี้จีได้รับการฝึกสอนในศิลปะชั้นสูงต่างๆ ทำให้มีกวีเอกของจีนหลายคนมาจากอาชีพนี้ ผลงานแต่งกลอนวาดภาพมากมายตกทอดถึงปัจจุบัน เป็นเครื่องยืนยันความสามารถอันยอดเยี่ยมของอี้จีคนต่างๆ
ญี่ปุ่นรับวัฒนธรรมดังกล่าวไปเปลี่ยนชื่อเป็นเกอิชา กลายเป็นอาชีพมีชื่อเสียงที่ยังพบเห็นได้ในปัจจุบัน
ภาพแนบคืออี้จีนาม ต่งจูจุน มีชื่อเสียงมากสมัยเปลี่ยนแปลงการปกครองใหม่ๆ
ที่มา : จีนยุคสาธารณรัฐ